|
|
|
|
|
Afbeelding boven rechts: Embleem Lila Lelie Cluster – Anura – Creatie in Eenheid – elektronische tekening Micha Beuger |
|
Index Pagina |
A
Vlinderdans
A
|
www.buitenaards.net |
◄ Index Website |
|
|
|
▼ Kurâna – overzicht ▼ Kurâna – toelichting ▼ Kurâna – actueel |
▼ Mansira – overzicht ▼ Mansira – toelichting ▼ Mansira – actueel |
▼ Tiflis – overzicht ▼ Tiflis – toelichting ▼ Tiflis – actueel |
|
Over de binnenste drie sterren heb ik de meeste informatie. Kosmisch gezien ben ik daar geboren en getogen. Al hun fysieke werelden werden tot voor kort beheerd door Aurorianen in de voormalige Aurorion Planeten Unie. Al hun niet-fysieke werelden vallen nog steeds rechtstreeks onder het Bestuur van onze Galactische Federatie. Sinds 2012-12-21 is het gehele Albaran Zevenster Stelsel in geleidelijke ascentie tot paradijselijke 5D werelden. De paradijsplaneet Amantis wordt bij het overzicht van de voormalige paradijsplaneet Šolám beschreven. Over Aurorion zelf vind je vele pagina's op deze website. De onbewoonde planeet Thamnis Thamnis, voluit Uthamnis – de Onherbergzame – dampkringloos en waterloos, lijkt qua grootte en kleur op Mars. Deze binnenste planeet van de tweede ster Mokim heeft verder veel gemeen met onze kleine planeet Mercurius. Beide hebben omloopbanen buiten de leefbare zones en kennen geen echte rotatie. Ze hebben geen dampkring. Hun zonzijde is te heet. Hun schaduwzijde is te koud. Op Thamnis hebben Aurorianen daar een bewakingspost. Maar die is dankzij de oprichting van de Albaran Zevenster Stelsel Alliantie volkomen overbodig geworden. Andromedanevelspecialisten hebben de technologie om Thamnis te verplaatsen naar de leefbare zone en haar te voorzien van stabiele rotatie, dampkring, water, flora en fauna en er een fraaie paradijswereld van te maken. Met de reptilianen is al overeengekomen, dat Thamnis dan voornamelijk aan hen zal worden toegewezen. Deze verplaatsing en transformatie van Thamnis heeft ook stabiliserende invloeden op haar buurplaneet Šolám. Niet-fysiek bewoonde werelden De rotsplaneten: Miyona, Mòrqhabah, Kòran en Mòšrun van de ster Türcin hebben veel gemeen met Venus. Venus is ooit fysiek bewoond geweest, maar deze planeten waren al sinds hun ontstaan fysiek onbewoonbaar. Venus toont wit, deze niet-fysieke planeten hebben pasteltinten. Net als op Venus, heersen op hun oppervlakken temperaturen van honderden °C. Hun dampkring is zeer dicht en giftig. Ruimteschepen blijven ver uit hun buurt. Toch zijn ze alle vier bewoond. En wel door humanoïden, in niet-fysieke fasen van hun bestaan. Mòrqhabah, de grootste, behoort toe aan zielen van Aurorion en aan flora en fauna van paradijsplaneet Amantis. De overige drie behoren gezamenlijk bij de vredesplaneten Kurâna, Mansira en Tiflis. En destijds ook bij Šolám. De bewoners van deze niet-fysieke planeten bezoeken frequent – en zonder beperkingen – elkaars werelden. Hun meest recente fysieke levens worden geëvalueerd. En nieuwe incarnaties, waar dan ook, worden gepland. En wel door alle betrokken zielen zelf, in overleg met legitieme afgezanten van ons Galactische Bestuur. |
|
▲ Index Pagina |
www.buitenaards.net |
◄ Index Website |
|
Kurâna – overzicht Soort hemellichaam Rangorde in planetenstelsel Natuurlijke satellieten Afstand planeet tot zon in km Diameter in km Jaar in aardedagen Etmaal in aarde-uren Planetaire as Procent land Landreliëf Landschappen Temperatuurbereik in °C Luchtvochtigheid in % Luchtdruk in bar Klimaat Dominante kleuren op afstand Levensvormen Dominante levensvorm Inwonertal Hoofdstad Valuta Huidige bewustzijnsniveau |
Rotsplaneet met massieve, gestolde kern 1e planeet van de centrale grote lichtblauwe ster Albaran Geen Mij onbekend, lijkt mij groter dan die van onze Aarde tot onze Zon 8.500, vrijwel bolvormig Mij nog onbekend 22 Vertikaal 50, zowel landmassa als zee vrijwel aaneengesloten Grotendeels vlak Grotendeels tropisch regenwoud, met veel brede rivieren en meren +20 – +50 80 1,2 Tropisch, vrij veel zon, vrij veel regen, weinig wind Donkergroen, dankzij de vegetatie Behoorlijk gevarieerd, vooral qua flora Homo sapiens, in een donker sluikharig en een negroïde ras Enkele 100.000, vrij constant Kúrampat, meer een conglomeraat hutjes, amper 10.000 inwoners Niet van toepassing, er bestaat zelfs nauwelijks ruilhandel 5D paradijsplaneet sinds 2012-12-21 |
|
▲ Index Pagina |
www.buitenaards.net |
◄ Index Website |
|
Kurâna – toelichting Van Kurâna weet ik nog vrij weinig. Voor zover ik mij kan herinneren, ben ik daar nog nooit geweest. Mijn tweelingziel Khárwlan daarentegen, leidde daar minstens één fysiek leven. Vooral de flora is daar zeer divers. Zo bestaan daar duizenden soorten palmen en bladbehoudende loofbomen. Met honderden soorten eetbare vruchten. En vele vissoorten, die tot medio 2012 door mensen werden gegeten. Daarnaast diverse slangen – overigens niet giftig – insecten en zoogdieren, waarop gelukkig niet wordt gejaagd. De bewoners peddelen naakt – tot voor kort bijna naakt – op bamboe vlotten over de vele brede en diepe rivieren. Sinds medio 2012 leeft iedereen – ook bezoekers – er consequent naakt, als voorwaarde voor de paradijselijkheid. Het klimaat is er ideaal. Er zijn dan ook geen plannen om hierin veranderingen aan te brengen. Voornaamste doel van deze wereld is: sjamanistisch leven, in verbondenheid met de natuur, in het Hier en Nu. Hun sfeer is zo gelijkwaardig, dat ze zelfs geen stamhoofden hebben, laat staan een koning of koningin. De Aurorianen hebben er geen ambassade. Er is een cirkelvormig grasveld met de Noordpool als middelpunt. Diameter slechts enkele km. Het gras wordt daar door dieren kort gegraasd voor ruimtevarende Aurorianen. Als die dan met een ruimteschip landen, vragen ze, wie er nu weer meegaat naar de planetenraadsvergadering. Dan is het: 'Iene miene mutte. Oh, ben jij nog niet geweest? Ga jij dan mee?' Vaak betreft dit dan een jong kind. De programma's van de Andromedanevelbewoners verschaften nauwelijks meerwaarde voor dit spirituele volk. Dankzij natuurlijke verbondenheid was hun bewustzijn al meer 5D dan 4D. Ascentie vond plaats op 2012-12-21. Met de oprichting van de Albaran Alliantie op 2012-08-03 werd het planetaire bestemmingsplan aangescherpt. Iedereen is in principe welkom – zeker reptilianen, zodat die het paradijsleven aan den lijve kunnen ervaren Maar alsjeblieft niet iedereen tegelijk en pas na voldoende voorbereiding, dus met quota en geldige visa. Om de planeet werd een energetische schil aangelegd, die alle ongeautoriseerde ruimteschepen tegenhoudt. Voorlopig komt er alleen een frequente pendeldienst met welbekende Auroriaanse gouden vliegende schoteltjes. Daarvan zullen altijd enkele op het grasveld blijven, zodat bewoners gebruik kunnen maken van Cluster Internet. De rest van de planeet blijft namelijk primitief, met lokale ruimtevluchten uitsluitend bij calamiteiten. |
|
▲ Index Pagina |
www.buitenaards.net |
◄ Index Website |
|
Kurâna – actueel Bestemmingsplan: primitief technologische paradijswereld. Gerealiseerd op 2012-12-21. Voor deze kersverse, toch wel wat kwetsbare paradijsplaneet, gelden nog steeds visa en quota. Aan de andere kant, zijn alle bewoners intergalactische burgers, dus wisselen ze zoveel mogelijk uit. Op het ruimtevaartveld staan altijd enkele goed toegankelijke ruimteschepen, zodat drempelvrij gebruik wordt gemaakt van Cluster Internet en andere connumicatievoorzieningen. Ook ruimtereizen worden vlot geregeld. Naast met Aurorion, zijn er nu lijnvluchten met de onlangs gekoloniseerde paradijswerelden Amantis en Mohoron. Op Mohoron, de hoofdzetel van de op 2013-03-01 opgerichte Albaran Zevenster Unie, werden dat jaar de destijds uitgeroeide violette reptilianen opnieuw tot leven gewekt. Naast op Mohoron, zullen ze gaan wonen op Amantis en op Kurâna en uiteindelijk ook op hun te herstellen thuiswereld, de grote Mohoron maan Maharin. |
|
▲ Index Pagina |
www.buitenaards.net |
◄ Index Website |
|
Mansira – overzicht Soort hemellichaam Rangorde in planetenstelsel Natuurlijke satellieten Afstand planeet tot zon in km Diameter in km Jaar in aardedagen Etmaal in aarde-uren Planetaire as Procent land Landreliëf Landschappen Temperatuurbereik in °C Luchtvochtigheid in % Luchtdruk in bar Klimaat Dominante kleuren op afstand Levensvormen Dominante levensvorm Inwonertal Hoofdstad Valuta Huidige bewustzijnsniveau |
Rotsplaneet met massieve, gestolde kern 2e planeet van de centrale grote lichtblauwe ster Albaran Geen Mij onbekend, lijkt mij groter dan die van onze Aarde tot onze Zon 7.500, vrijwel bolvormig Mij nog onbekend 19 Vertikaal 40, aaneengesloten continent, aaneengesloten zee, grillige kustlijn Van beneden zeespiegel tot 10 km daarboven Grotendeels heuvelachtig, enkele gebergten +10 – +40 50 0,8 Zonnig, vrij droog, subtropisch, weinig wind Oranje met crème Vrij gevarieerd Homo sapiens in een vrij lang mediterraan ras Maximaal 1.000.000, vrij constant Mànsirvad, maximaal 50.000 inwoners Kopi, uitsluitend in metalen muntvorm 4D vredesplaneet, 5D paradijsplaneet sinds 2013 |
|
▲ Index Pagina |
www.buitenaards.net |
◄ Index Website |
|
Mansira – toelichting Mansira betekent Juweel (barnsteen?) in de eigen taal. Van alle Albaranische talen lijkt het Mansiraans het meest op onze Cluster Voertaal. Mansira is één van de mooiste, vreedzaamste en gelukkigste fysieke werelden van onze Melkweg. Zij wordt nog steeds bewoond door de oorspronkelijke bevolking, homo sapiens van een Mediterraan ras. Het klimaat is er ideaal. Er zijn dan ook geen plannen om hierin veranderingen aan te brengen. Mansira lijkt qua geografie op Šolám, maar nog het meest op onze Aarde. Met mediterrane landschappen. De meeste gebouwen gepleisterd in warme pastelkleuren, vooral lichtgeel en zalmkleurig, met oranje dakpannen. Oranje rotspartijen en bloemen. Nauwelijks steden. Alleen de schaarse openbare gebouwen staan gegroepeerd. Zoals op veel van zulke planeten, staan er veel achtkantige torentjes met bolle koepels en toogpoorten. De meeste huizen hebben geen glas in hun raam- of deuropeningen, vanwege het klimaat en de veiligheid. In de aan een westelijke zeehaven met baai gelegen hoofdstad Mànsirvad, die mij aan Marseille doet denken, beheren de Aurorianen een groot ambassadecomplex, voorzien van hoogwaardige technologie en dakterras, waar hun ruimteschepen landen en opstijgen, en een grote conferentiezaal, die nog stamt uit het tijdperk van de kolonisatie door Andromedanevelbewoners. Daar is elektriciteit op zonne-energie. Mansiranen gebruiken zelf geen elektriciteit of verbrandingsmotoren. De Mansiraanse technologie is middeleeuws en kleinschalig ambachtelijk. Ze hebben geen openbaar vervoer. Het ambassadecomplex is in Mansiraanse stijl gebouwd, door Mansiranen voor Andromedanevelbewoners. Het is immers ieders bedoeling, dat de Mansiranen vooral hun eigen, unieke cultuur blijven koesteren. Mànsirvad bestaat uit woningen, maar vooral uit openbare gebouwen, uitgaansgelegenheden en marktjes. De planetaire munteenheid is de kopi – leuk ezelsbruggetje trouwens – die uitsluitend in metalen vorm bestaat. Landelijke woningen, in gepleisterd steen of in hout, losstaand en elk omgeven door een bijhorend landschapje, bestaand uit akkertjes, boomgaarden, weiden voor kleine melk- en pluimdieren, ondiepe meertjes en beekjes, waarin onder andere wordt gewassen en gespeeld. Zo’n woning met het bijbehorende erf voorziet in de meeste levensbehoeften van het gezin. Sobere mechanische technologie, expres minder ver ontwikkeld dan op Aarde. Vuur, glas, hout en metalen zijn wel in gebruik. Evenals rij- en trekdieren, karren en kleine roei- of zeilschepen. De flora is behoorlijk gevarieerd, met diverse bladhoudende loofbomen en palmbomen. Er zijn in ieder geval buffels, elanden, geiten, vogels, vlinders, grote blauwe bijen en veel vissoorten. Honing wordt ook geëxporteerd naar Aurorion, in ruil voor logistieke ondersteuning als multimediadiensten. Veel vrouwen dragen het haar in twee vlechten. De mannen in één dikke vlecht of kort. Men draagt vrij eenvoudige zijden gewaden in warme pastelkleuren, met een zijden lint als ceintuur. De armen zijn driekwart bloot, evenals de onderbenen. Loodkleurige hoge sandalen met dito dunne veters, tot halverwege het onderbeen. Er wordt naakt gezwommen, maar vrijwel uitsluitend in gezinsverband. De gezinnen zijn klein, dankzij geboortebeperking. Mansira heeft één regering, met meestal een koningin. En één taal, het Mansiraans. De bevolking is blank tot lichtbruin. De mensen zijn vrij lang, slank, beeldschoon en gezond, mede door hun sobere levenswijze, maar velen sterven voor hun vijftigste jaar aan infectieziekten. Ongevallen komen vrijwel niet voor, want de bevolking is bedachtzaam. Er bestaat geen echte geneeskunde. Mensen hebben wel veel kennis van kruiden. Ernstig zieken laten ze gewoon sterven, thuis bij hun gezin. De overledene wordt naar buiten gedragen, met bed en al op het erf verbrand en daarna in de tuin verstrooid. Een Mansiraan is van nature gelukkig en tevreden, geduldig en vreedzaam. Misdaad, vandalisme en vervuiling komen op deze planeet niet voor. Deuren van gebouwen en vervoersmiddelen hebben geen sloten. Nergens staan hekken. Geen politie of leger. Er heersen gelijkwaardigheid en hartelijkheid, maar de mensen zijn wat terughoudend in aanraken van elkaar. Niet omdat ze bang zouden zijn van andermans lichaam, maar uit heilig respect voor vooralsnog onbekenden. Ook in gezinsverband zijn de aanrakingen nogal spaarzaam. Een droge kus op de mond is het intiemste, wat gebruikelijk is tussen ouders en kinderen en tussen zusters en broers onderling. Mensen hebben een achternaam, afgeleid van de plaats waar zij op dat moment wonen. Dus geen familienaam. Reizen en verhuizen naar andere omgevingen is zeldzaam. Persoonsnamen worden afgekort tot roepnaam. Als kinderen hun ouders roepen, gebruiken zij die roepnaam. In directe nabijheid noemen ze hen liefkozend: ‘Hàmi’ (Mammie) en ‘Bàbi’ (Pappie). Mansiranen brengen het grootste deel van hun tijd in gezinsverband door, werkend en spelend. Er bestaan geen echt alleenstaanden. Kleinkinderen erven het huis van hun grootouders. Waarschijnlijk heb ik een aantal levens op Mansira doorgebracht om aan die planeet te wennen. In mijn laatste leven als man heette ik Kharlita (Scherpziende) Marvá-is, roepnaam Lita. Ik had donkerblond haar, meestal vrij lang en in één dikke vlecht op mijn achterhoofd. Het is als geheel waarschijnlijk tot nu toe mijn gelukkigste leven, ondanks dat mijn partnerziel daar ontbrak. Ik had geen openbare positie van betekenis, maar ik functioneerde goed. Vooral in relatie met mijn aardige, rustige vrouw Andalya (Dalya), onze oudste zoon Samira (Sàmi), onze dochter Andruĥnya (Druĥnya) en jongste zoon Avandra (Vandra), allemaal met als achternaam Marvá-is. Ik herinner mij hun gezichten, alle vier met donkerbruin, meestal halflang haar, Druhnya soms met vlechten. Ons gehucht Marva, met enkele tientallen inwoners, is genoemd naar de aldaar voorkomende buffelsoort. Een vlakke streek met boerderijen en veel bos. Voor bijvoorbeeld de basisschool waren wij aangewezen op het verder en hoger gelegen dorpje Kónan, genoemd naar de oranje bergkam als het gewei van een eland. Ik maakte sandalen, volgens een zelf gevonden procedé, geheel van plantaardige materialen. Dalya naaide zijden gewaden. Eens in onze zesdaagse werkweek verkochten we onze waren op een van de dagelijkse markten van de enkele tientallen kilometers noordelijker gelegen hoofdstad Mànsirvad. De meeste tijd besteedden we echter aan de exploitatie van ons boerderijtje, vrijwel geheel voor eigen gebruik. Maar mijn gezin was mijn alles. Dalya is later als Fúntyam naar Šolám gereïncarneerd. Het eerste beeld van mijn kinderen kreeg ik, toen zij rond de zes jaar oud waren. Van mijn oudste zoon kreeg ik de meeste impressies. Een rustige, blije jongen, beeldschoon, vrij stevig gebouwd, met een vierkantig voorhoofd en een losse haarlok eroverheen. Met hem had ik een innige band. Als hij mij zag, huilde hij van blijdschap: ‘Bàbi, Bàbi!’ ‘Sàmi, Sàmi!’ Op Mansira droegen we kinderen vaak op de arm, gezichten naar elkaar toe, op Šolám vaak op de schouders. Later begon Samira steeds meer op mij te lijken en droeg hij het haar ook in één vlecht. Zijn haar was donkerder dan het mijne. Ik was voor in de veertig, mijn kinderen in de twintig jaar oud. Ik kreeg een longontsteking. Ik lag op bed in ons huisje, met mijn vrouw en mijn drie kinderen om mij heen. Wij wisten, dat ik ging sterven, maar wij waren alle vijf zielsgelukkig. Mijn leven was geheel voltooid. Ik was een Meester van Verbondenheid en had zelf minstens één nieuwe groep gesticht en naar het meesterschap begeleid. Wij zeiden alles, wat we elkaar nog wilden zeggen en kusten elkaar vaarwel. Mijn laatste woorden waren: ‘Ik bemin jullie met een liefde, die niet van deze wereld is.’ Ik wist toen, dat mijn gezin zou doen, wat ik tijdens mijn leven niet had meegemaakt: Alle vier sloten zij zich aan bij verbondenheidgroepen en verkregen de meestergraad. Alle vijf reïncarneerden wij naar Šolám, maar ik denk, dat geen van ons herinneringen van betekenis aan vorige levens had, behalve Fúntyam, die blijkbaar een trage leerlinge was. Zij was al in de dertig, toen ze zich op Mansira bij zo’n verbondenheidgroep aansloot. Verbondenheidgroepen Na enkele duizenden jaren vormden zich groepjes, tantra geheten, van mensen, die zich samen in spiritualiteit en verbondenheid ontwikkelden. In mijn tijd was tien procent van het volk aangesloten. Het waren groepen van circa acht mensen van minstens achttien jaar oud, van ongeveer gelijke leeftijd. Je moest al een gezin hebben. Alle groepsleden moesten tot verschillende gezinnen behoren, zodat een groep ook vriendschappen opleverde. De meeste groepen telden meer vrouwen, zodat wellicht veel vrouwen als man naar Šolám zijn gereïncarneerd. Een groep werkte eerst een jaar op proef, met veel theoretische leerstof en de gelegenheid om elkaar te leren kennen en te verifiëren, of iedereen voldoende gemotiveerd was. Toetreding was geheel vrijwillig. Daarna werd de groep definitief gevormd. Elk lid naaide dan een blauwe zijden driehoek met de punt naar beneden op het gewaad in de buurt van het hart, als symbool van indalen van universele liefde. Het blauw had misschien geen aparte betekenis, maar stak altijd af, omdat om technische redenen geen blauwe gewaden werden vervaardigd. Een meester naaide op die driehoek een kleinere, donkerder blauwe driehoek. Als een lid als huiswerk een bepaalde meditatie had opgekregen, kreeg die een blauwe ceintuur mee, zodat dit lid door de rest van het volk met rust werd gelaten. De groepen stonden in hoog aanzien bij het volk. De leden werden streng vegetarisch en beloofden liefdevolle toewijding aan het hele volk. Het uiteindelijke doel van de scholing was algemeen bekend, maar elke groep was vrij in het kiezen van de wegen, waarlangs dit doel werd bereikt. Er werd gediscussieerd over diverse onderwerpen. Men werd verbaal getraind. Men leerde eerlijk zijn en alle gevoelens vrij te uiten. Oefeningen in concentratie en bewustzijn. Het gevoeliger maken van zintuigen door aandachtig luisteren naar muziek en voordrachten en door gezamenlijke maaltijden. Uitleg van dromen. Helder voelend zijn. Psychologie. Bovenal het constant voelen van onvoorwaardelijke liefde voor elk schepsel, inclusief zichzelf. Na het introductie jaar ging de groep meer praktisch te werk, met allerlei ‘huiswerk’, wat je liefst met je gezinsleden doornam. ‘Zo, Lita, zit je weer te oefenen?’ vroegen mijn kinderen vaak. Bij de volgende bijeenkomst werd dit huiswerk doorgenomen, besprak men elkaars gevoelens en observeerde men elkaar nauwkeurig. Zo’n groep werd je tweede gezin. De onderlinge band werd hechter en liefdevoller. Je karakter werd steeds goddelijker. Je leerde van en met elkaar. En dat er méér is. Een groep werd pas in rang bevorderd, als alle leden er klaar voor waren. Het was geen uitzondering, als een groep zeven jaar of langer deed over het behalen van de meestergraad. Men deed geen examens of zo, want men doorzag en kende elkaar goed. De verbondenheidgroepen kwamen eens per week een ochtend bijeen in kleine gebouwen, die men de rest van de tijd als basisscholen gebruikte. Ze bestonden meestal uit één lokaal, dat meer breed dan diep was. Er stond een halfronde stenen bank zonder leuning. Maar de groep ging ook vaak samen op pad. Als groepen jarenlang met elkaar optrokken, gingen ze naakt met elkaar in de natuur recreëren. Na verloop van tijd begonnen ze elkaar als gezinsleden te knuffelen. In onze groep, genaamd Kónan Tantra, trok ik het meest op met een vrouw van mijn leeftijd, donkerblond haar met een violette glans, in twee vlechten. Zij heette Athirna Konàn-is, afgekort Thirna. Zij woonde in Kónan en was daar leraar op de basisschool, zodat ze ook een hechte band met onze kinderen had. Zij is later op Šolám gereïncarneerd als Mántram. Wij waren niet verliefd, maar vonden elkaar in alle opzichten aantrekkelijk. Vele inwijdingen hebben wij samen gedaan. Door identificatie voelden groepsleden zich stukken van elkaar en één met het Universum worden. Na het behalen van de meestergraad bleef de groep samenkomen, maar ieder lid stichtte ook een nieuwe groep. Uiteindelijk doel van alle groepen was: kolonisatie van de planeet Šolám, waarheen de zielen zouden incarneren. Met alle in hun karma ontwikkelde gevoelens, in semionsterfelijke, aangepaste lichamen met fijnere zintuigen. Als laatste stap: Onsterfelijke werelden met wij bewustzijn. Steeds werd recent nieuws van de overkoepelende organisatie meegedeeld. Men werd precies op de hoogte gehouden over de schepping van Šolám en Amantis. En projecten ter veredeling van de toekomstige lichamen van de mens. Er waren jaarlijkse wereldcongressen. Hierbij waren meestal ook onze onsterfelijke Andromedanevel vrienden aanwezig. Deze congressen waren vrij toegankelijk voor het hele volk. De groepen leerden ook de gezinnen van de leden kennen. Om beurten werd de groep ergens uitgenodigd, om samen te eten, te werken en te spelen. De groepen vervulden ook belangrijke culturele en recreatieve functies voor de hele planeet. Als Mansira de gouden ring was, dan waren die groepen de diamant. De groepen kenden geen geheimen. Het waren dus open ashrams. De scholen hadden geen deuren. Ik herinner mij nog goed, dat wij als kinderen Kónan Tantra binnenslopen en gehurkt een inwijding gadesloegen. Ik zei toen tegen mijn vriendjes: ‘Dit wil ik later ook.’ |
|
▲ Index Pagina |
www.buitenaards.net |
◄ Index Website |
|
Mansira – actueel Bij de oprichting van de Albaran Zevenster Alliantie, toonden de reptilianen grote belangstelling voor Mansira. De motivatie tot samenwerking bleek wederzijds te zijn, maar ons Cluster Bestuur drong aan om dit unieke, miljoenen jaren oude, Galactische culturele erfgoed – genaamd Mansira – zorgvuldig in stand te houden. Alle storende, niet-authentieke architectuur en andere infrastructurele voorzieningen worden zelfs verwijderd. Er komt een geheel nieuwe en veel grotere en modernere ruimtehaven op een hoogvlakte buiten de hoofdstad. Samen met een nieuw interplanetair ontmoetingsgebouwencomplex. Alles uitwendig geheel in Mansiraanse stijl. De hoofdstad Mànsirvad zelf wordt meer in haar authentieke staat teruggebracht, maar wel uitgebreid. Vanwege de toegenomen reisafstanden, leggen reptilianen een Vandra Metro aan, maar dan ondergronds. Aurorianen boren de tunnels en regelen het computersysteem. Reptilianen verzorgen afbouw en exploitatie. Waar haltes niet in overheidsgebouwen liggen, bouwen Mansiranen rechthoekige stations met twee torentjes. Op alle wanden wordt op zijn Auroriaans een Vandra pictogram en drietalig de stationsnaam geschilderd. De oranje metrolijn loopt van ruimtehaven via ontmoetingscentrum, Koninklijk Paleis, stadhuis, centrumplein, onder de zuidelijke kade van de havenbaai en de kust naar een zuidwestelijke randgemeente van Mànsirvad. Later volgt een citroengele lijn vanaf een noordwestelijke randgemeente, via de kust en de noordelijke kade van de havenbaai en het centrumplein – dan inmiddels Centraal Station – naar een zuidoostelijke randgemeente. Het Centraal Station wordt groter dan elk ander stationsgebouw, maar in exact dezelfde Mansiraanse stijl. Beide metrolijnen krijgen korte halteafstanden, voldoende lange stops en een niet al te hoge snelheid. Recentelijk is besloten, dat in 2013 eerst een zogenaamde rode metrolijn wordt geopend tussen de nieuwe interplanetaire ruimtehaven en Centraal Station. Voor dit traject hoeft niet te worden geboord. Beide andere lijnen worden gelijktijdig omstreeks 2015 opgeleverd. De rode metrolijn wordt dan gebruikt als versterkingslijn op het naar verwachting drukste gedeelte van de oranje metrolijn. De rode lijn wordt al medio 2013 geopend. Die zweeft over de binnenste sporen, terwijl voor de doorgaande oranje lijn, de buitenste sporen zijn bestemd. Ook de rest van de technologie wordt opgewaardeerd, al blijven alle dorpen en platteland geheel ambachtelijk. De spaarzame steden krijgen in alle overheidsgebouwen sanitair, elektriciteit en vrij toegankelijk Cluster Internet. En in de buurt van alle grote stadhuizen komt een bescheiden ruimtehaven voor lokale vluchten. Vanaf 2013 wordt er op Mansira ook gefietst, maar dan zonder alle Auroriaanse elektronische toeters en bellen. Die fietsen worden weliswaar op Aurorion gemaakt, maar lijken op aardse mechanische fietsen met versnelling. Bestemmingsplan en toekomstverwachtingen Mechanisch technologische vredesplaneet met enkele hoogtechnologische voorzieningen. Er waren de volgende opties voor nieuwe bestemmingsplannen, die elkaar vooralsnog uit leken te sluiten. 1. Mechanisch technologische paradijswereld op afzienbare termijn. 2. Elektronisch technologische vredesplaneet. Zichtbare kabels zijn verboden. Buiten 's nachts geen verlichting. Maar mede dankzij hulp van de Andromedanevel kan eigenlijk alles en vervallen deze uitsluitingen wellicht. Update 2013-02-20 Sinds de ascentie van Kurâna op 2012-12-21 is het hele Albaran Stelsel geleidelijk aan het ascenderen. Opwaardering van de technologie is geen taboe meer. De oranje dakpannen worden tevens zonnecollectoren. Door diverse vormen van herindeling kunnen sanitair en internetruimtes worden toegevoegd aan alle woningen.   Update 2015-09-09 Er zijn vergevorderde plannen voor uitbreiding van het aantal metrolijnen en verhoging van de frequenties. De rode lijn zweeft dan vanaf CS om en om met de zuidtak van de citroengele lijn door naar het Zuidoosten. Een nieuwe turkooise lijn van Mijnbouwdorp via CS tot Plezierhaven alterneert met de citroengele en oranje lijnen. Er zijn vage plannen om te zijner tijd nieuwe woonwijken in het noorden te bouwen. De citroengele en de turkooise lijn worden dan van Mijnbouwdorp via die wijken verlengd naar Ruimtehaven. |
|
▲ Index Pagina |
www.buitenaards.net |
◄ Index Website |
|
Tiflis – overzicht Soort hemellichaam Rangorde in planetenstelsel Natuurlijke satellieten Afstand planeet tot zon in km Diameter in km Jaar in aardedagen Etmaal in aarde-uren Planetaire as Procent land Landreliëf Landschappen Temperatuurbereik in °C Luchtvochtigheid in % Luchtdruk in bar Klimaat Dominante kleuren op afstand Levensvormen Dominante levensvorm Inwonertal Hoofdstad Valuta Huidige bewustzijnsniveau |
Rotsplaneet met massieve, gestolde kern 4e planeet van de centrale grote lichtblauwe ster Albaran Geen Mij onbekend, lijkt mij groter dan die van onze Aarde tot onze Zon 6.500, vrijwel bolvormig Mij nog onbekend 16 Vertikaal 50 Van beneden zeespiegel tot 20 km daarboven Grotendeels bergachtig met enkele hoogvlakten -30 – +30 40 0,5 Bergklimaat, zeer droog en zonnig, soms sneeuwval Lichtblauw Vrij gevarieerd Homo sapiens in een lang, blank, hoogblond ras Enkele 100,000 Tiflon, maximaal 20.000 inwoners Kupa, uitsluitend in metalen muntvorm 4D vredesplaneet, 5D paradijsplaneet sinds 2013 |
|
▲ Index Pagina |
www.buitenaards.net |
◄ Index Website |
|
Tiflis – toelichting Tiflis, afgrond in de eigen taal, is de kleinste, koudste en droogste planeet van de Aurorion Planeten Unie. Ondanks de geringe luchtdruk, is het daar letterlijk een verademing, gezien haar geringe zwaartekracht. Dat hemellichaam is zeer bergachtig. Er is volop sneeuw en ijs. En daarom veel toerisme door Aurorianen. Behalve nog voor de Aarde, zijn vakanties op andere planeten, in onze Melkweg de gewoonste zaak ter wereld. Zowel de Tiflianen als de Aurorianen zijn dol op wandelen, bergsporten, skiën en schaatsen. Ook op Tiflis beheren de Aurorianen een ambassadecomplex, gebouwd in Tifliaanse stijl, samen met wat hotels. De planeet wordt bewoond door een blank, hoogblond, zeer lang mensenras. Vanwege de kou en de felle zon, dragen zij niet alleen lange zijden gewaden, meestal wit of lichtblauw, maar ook tulbanden en hoofddoekjes, die ze rond de middag voor hun gezicht laten hangen. De sfeer is even vreedzaam als op Mansira en Kurâna. Ook op Tiflis zijn er verbondenheidgroepen geweest, in het kader van het paradijswerelden project. De taal lijkt veel op Mansiraans. Beide volken kunnen elkaar dan ook zonder tolk verstaan. De Tiflianen zijn wat meer humoristisch. Ze zijn gek op filosoferen, wiskunde en talen. De regering bestaat uit een koningspaar en een handvol ministers. De dorpen hebben geen aparte besturen. Technologie Van de Andromedanevelbewoners ontvingen de Tiflianen slechts spirituele ondersteuning bij het paradijsproject. Van de Aurorianen namen zij wel wat technologie over, zij het met mate. Ze wilden geen computersystemen. Vrijwel alle woningen hebben elektriciteit voor verlichting en verwarming. Stroom wordt opgewekt met zonne-energie, waterkracht (houten raderen) en stenen windmolens met wieken en een krui staartflap. Van die wind elektriciteitsmolens staan er vaak hele rijen langs een afgrond. Alle machines worden elektrisch aangedreven, niet met brandstof of rechtstreeks door wind- of waterkracht. Op Tiflis is ook telefoon, elektronisch en hands free, met voor elk van de 144 aansluitingen een naamtoets. Druk je er meer tegelijk in, dan kun je telefonisch vergaderen. De meeste woonhuizen zijn niet aangesloten. Wel openbare gebouwen als treinstations, hotels, koninklijk paleis en ambassade. Veel woonhuizen hebben geen sanitair. Mensen gaan gewoon de bosjes in en baden in de riviertjes. Bijna alle gebouwen zijn opgetrokken uit grijze natuursteen en hebben dikke ruiten vanwege de kou. Op Tiflis is ook een elektrische spoorlijn voor personen en goederen. De frequentie is vrij laag. Er is één hoofdlijn met wat zijtakken, grotendeels enkelsporig, met hier en daar een viaduct of een tunneltje. Aan de bovenleidingmasten, in de vorm van galgen, hangen ook kabels voor stroom en telefoon. De treinen lijken op de Auroriaanse sneltram en de Blauwe Bergenexpres die op Šolám heeft gereden. De coupés worden afgesloten met handbediende klapdeurtjes. Er zijn geen seinen. Men rijdt geheel op zicht. De voorste wagen heeft een felle koplamp en toetert luid bij elke kruising. |
|
▲ Index Pagina |
www.buitenaards.net |
◄ Index Website |
|
Tiflis – actueel De oprichting van de Albaran Zevenster Alliantie heeft ook voor Tiflis volop ideeën voor projecten opgeleverd. Maar men wil eerst nagaan, hoe een en ander op Mansira loopt. Niet geheel Tiflis is galactisch cultureel erfgoed. Nog onlangs zag ik in een droom fabelachtige groene klooflandschappen op Tiflis. Die blijven zeker behouden. Waar nodig wordt er gesaneerd. Ook op Tiflis komt een verplaatste, uitgebreidere interplanetaire ruimtehaven. In dit gebied wordt een omvangrijke hoogtechnologische zone gedefinieerd. Compleet met overheidsgebouwen, hotels, woningen en nieuwe wintersportcentra. Daar komt ook een Vandra Metro, voorlopig alleen de blauwe lijn. Die loopt in het moderne gebied op palen, maar onder het antieke deel van de hoofdstad Tiflon ondergronds. Tussen de nieuwe ruimtehaven en het oude stadhuis lopen metro en trein samen, zij het met iets andere routes. Het treinsysteem mag worden uitgebreid en technisch opgewaardeerd, zij het met typisch Tifliaanse bovenleiding. Verder komen er ook op Tiflis fietsen, die gerust zowel mechanisch als elektrisch mogen worden aangedreven. Hoewel die meer dan op Mansira lijken op de Auroriaanse fietsen, worden ze toch op Tiflis zelf gefabriceerd. Behalve in wat musea, wordt het telefoonsysteem verwijderd. Alle openbare gebouwen krijgen vrij Cluster Internet. Ook wordt er riolering aangelegd, met in principe sanitair in alle huizen, ook op het oude gedeelte van de planeet. Het wordt grotendeels aan de lokale bevolking overgelaten, in hoeverre er verder wordt gemoderniseerd. Bestemmingsplan en toekomstverwachtingen Elektronisch technologische vredesplaneet. Wat betreft toekomstige wijzigingen, wordt vooralsnog een afwachtende houding aangenomen. Het meeste ligt aan de bewoners en tot op zekere hoogte aan vaste bezoekers. Maar mede dankzij hulp van de Andromedanevel, zou Tiflis zomaar kunnen transformeren tot paradijswereld. Update 2013-03-28 Aangezien het hele Albaranstelsel nu geleidelijk ascendeert, kan de technologie gerust worden opgewaardeerd. Voor paradijstransformatie, is klimaatverbetering onmisbaar. Tiflis mag best wat warmer en vochtiger worden. De luchtdruk wordt liefst opgevoerd tot ongeveer 1 bar, als UV-bescherming van het hoogblonde mensenras. In tegenstelling tot op Aurorion, vormt het geen enkel bezwaar, als de zeespiegel enkele meters stijgt.   |
|
▲ Index Pagina |
www.buitenaards.net |
◄ Index Website |
|
DISCLOSURE – Hemel en Aarde liefdevol herenigd |