overstijging

Overstijging van het ego

Mijmeringen over ons ego
Zelfopoffering staat bij veel traditionele religies hoog
in het vaandel.
Ons fysieke lichaam met alle bijbehorende verlangens
wordt op zijn minst gerelativeerd.
We worden geacht de rationele mind leeg te maken.
'Pure mind'. Of liever: 'No mind'.
Karma wordt uitgewerkt. Individueel of collectief.
Levens na levens. Tientallen, duizenden.
Het Hier en Nu wordt geofferd aan een Hiernamaals.
Dat nooit komt. Tenzij wij sterven natuurlijk.

Vele simpele zielen, zoals ik, passen daar toch voor.
Zulke drempels zijn voor uitverkorenen.
Al die goeroes, of hoe je ze ook noemt,
kunnen wel zoveel beweren.
Wie stapt er nou willens en wetens in peilloze leegte?
Wel, meer mensen, dan je denkt.
Kuddes van miljoenen makke lammeren storten zich
als lemmingen de afgrond in.
Geen offer is hen te groot.
Wat er dan het eerst aan moet geloven, is hun ego.

Maar nu komt het. Dat ego van al die
opofferingsgezinden stelde nog nauwelijks iets voor.
Hun ego was nog amper gevormd.
Want zoiets hoort bij een volgende ontwikkelingsfase.
Het waren nog kuddendieren.
Met meer groepsgeest dan individuele identiteit.
Wie bekommert zich om een indivitu-tje meer of minder?
De echte pijn lijden de mensen in de volgende fase.
Als individualisten.

En de ware vreugde wordt genoten door degenen,
die weer een fase verder zijn gekomen.
Die hebben ontdekt, dat er geen wezenlijk verschil is
tussen individu en kudde.
Tussen ik en jij. Want ik ben een andere jij.
Volgens de Mayagroet: In lak'ech.
En dan wordt alles wel heel laagdrempelig,
gemakkelijk, haalbaar, leuk of wat dan ook.
En daarvoor hebben we dan eerst – vergeefs? –
duizenden doden gestorven.

Het ego hoeft helemaal niet te sterven.
Het straalt als nooit tevoren. Bourgondisch genietend.
Maar het is nu niet meer autonoom.
Het is nu in het Grote Geheel geïntegreerd.
Niks leegte. Juist allesomvattende volheid.
En je hoeft jezelf niet meer te bewijzen.
Want er is geen bewijs.
Wellicht hebben jouw medemensen allang hetzelfde
bereikt, maar laten ze dat niet merken.
Gewoon samen van genieten.
In gelijkwaardigheid... toch?

Micha Beuger 2006-02-12

Pagina