tweerichtingsverkeer

Tweerichtingsverkeer

Alles opgraven en je vooral uiten
Wanneer was dat ook alweer?
In de zestiger, zeventiger of tachtiger jaren?
Je hele verleden werd opgegraven.
Niets opkroppen, maar alles uiten, uiten, uiten.
Het speelde in ieder geval in onze collectieve fase.
De fase van vorming en expressie van het ego.
Tegenwoordig komen wij hier toch wat van terug.
Veel ellende wijten we immers aan mensen,
die zich zo nodig moeten uiten.
Moet je nodig, ga dan naar het toilet.
Maar houd je vuile was alsjeblieft binnen.
En wás hem.

Wanneer ben je jezelf?
Rijdt een goede chauffeur constant plankgas?
Of is er ook plaats voor stuur en rempedaal?
Of nog liever, voor remmen op de motor.
Circusacrobatiek. Kwestie van brute kracht?
Of van subtiele lichaamsbeheersing? Of van beide?
Zelfbeheersing is niet zozeer: vechten tegen jezelf.
Maar eerder: kanaliseren van energieën.
Stoppen met roken is niet: met lichaamskracht treinen
tegenhouden, maar moeiteloos: wissels omzetten.
Zodat die treinen op andere sporen doorrijden.
Als je toneel speelt, in hoeverre ben je dan jezelf?
In hoeverre zijn toneelrollen echt?

Orgelregisters
Jarenlang was ik vrijwillig kerkorganist.
Dus ik weet, waarover ik het heb.
Elk orgel heeft een eigen karakter.
Niet losstaand, maar in interactie met het gebouw.
Begeleid je een fragiele sopraan,
dan open je een fluisterzacht fluitregistertje.
Of desnoods een subtiel strijkertje.
Of een zweverige voix celeste.
Maar speel je met een fanfare,
dan haal je alles uit de kast:
Prestantenkoren, mixturen, trompetten.
Kortom alles wat glas-in-loodramen laat springen.

DNA
Elk register omvat, holografisch, het complete orgel.
Dit geldt ook voor jou, fysieke mens.
Hoezeer je ook jezelf inhoudt, je bent volledig jezelf.
Elke cel weerspiegelt je hele lichaam.
Je kunt jezelf eigenlijk niet verliezen.
Want jouw diepste wezen zit in elk deeltje van jezelf.

Verkwikkende dialogen
Vind jij het ook zo vermoeiend? Luisteren naar mensen,
die eigenlijk niets hebben te zeggen?
Maar die constant aan het woord zijn.
En je verzuipen in hun nietszeggende woordenvloed.
Bij echte communicatie ben je klaar met jezelf.
Jij kunt niet meer stuk. Onbezorgd laat je jezelf los.

'Goed bedoeld' is 'Nooit goed genoeg'
Bij communicatie gaat het er niet zozeer om
hoe jij iets bedoelt.
Maar om hoe jouw boodschap bij die ander overkomt.
Zomaar plompverloren alles eruit gooien,
is achterhaald in onze verlichte tijd.
Jij kunt zoveel beter.
Je kunt ook niet anders dan je beste zelf geven.
Je hoeft je hier niet in het minst gekrenkt om te voelen.
Als je eenmaal de smaak te pakken hebt,
ontdek je hoe leuk dit alles is.
Ik bedoel: die voortdurende interactie.
Dat constante tweerichtingsverkeer.
Het boeiendste spel, dat er bestaat.
Elkaar en jezelf in het diepst ontmoeten.
Die uitdaging, die in alle eeuwigheid nooit verveelt.

Micha Beuger 2006-02-18

Pagina