Wonderogen na mislukte staaroperatie

Spiegelbeeld – juli/augustus 2008 – pagina 16 t/m 19 Micha Beuger Inleiding Over zien dat tussen de oren zit, oogkleppen bij oogartsen en opticiens, horizontale cilinders als geschenk uit de hemel, andere wetenschappelijk verklaarbare wonderen en kosmische bestellingen, eindigend met  of iets geschikters. Familiaire oogafwijkingen Vanaf mijn kleutertijd kampte ik met verziendheid (tot +6,5 en +9), astigmatisme (cilinders tot 1.75), convergent (binnenwaarts) scheelzien en amblyopie (lui oog – in mijn geval rechts). Afdekken van mijn linker oog mislukte. Ik rukte mijn afdekbril af omdat ik te weinig zag. Ook pleisters bleken geen succes te zijn, omdat er ontstekingen onder optraden. ‘Helaas, je bent te oud,’ zei een oogarts op mijn zesde, ‘Jouw rechter oog doet helemaal niet mee. Levenslang zul je de wereld als een plat plaatje zien.’ Met mijn luie rechteroog zag ik toen maximaal 10%. Maar het is wel heel kortzichtig van vele oogartsen en opticiens om te stellen, dat je nooit stereo leert zien, als je eenmaal een lui oog hebt gehad. In feite kunnen wij alles op alle leeftijden leren. Al gaat dit in je kinderjaren vlotter en probleemlozer. Mijn vader gaf mij boeken als ‘Beter zien zonder bril’. Dankzij oefenen, verbeterde mijn rechter oog tot 20%. Optologie, brillen en contactlenzen Op mijn 36e belandde ik bij een optoloog. Ik oefende vooral met beide ogen samen. Dankzij prisma’s leerde ik scheel naar buiten zien, ja zelfs naar alle kanten. Ik ging diepte zien, zij het niet de juiste diepte. Vooral in de keuken had ik nog botsinkjes. Maar met autorijden en tennissen zag ik ruimtelijk al ruim voldoende. Na twee jaar oefenen, bereikte mijn rechter oog uiteindelijk een zicht van tegen de 80%. Verder kwam ik niet, omdat bij het dichtbij scherpstellen, mijn rechter oog teveel naar binnen ging staan en mijn hersenen daarom het centrale deel van het beeld van dit oog onderdrukten. Als kind kreeg ik sterke plusbrillen voorgeschreven, maar die hoefde ik amper te dragen. Dankzij mijn jonge accommodatie zag ik op elke afstand scherp genoeg. Pas op mijn 27e kon ik niet meer buiten een bril. Die ik overigens slechts als leesbril gebruikte. Vanaf mijn 30e droeg ik harde contactlenzen. Vanaf mijn 50e in diverse dubbelfocus uitvoeringen. Refractiechirurgie wordt voorbereid Op mijn 60e had ik voldoende tijd en geld en wilde ik van alle hulpmiddelen worden verlost. Ik consulteerde een ooglaser kliniek. Daar droeg niemand een bril, behalve mijn optometrist. Die gebruikte een prismabril vanwege haar migraine. Met mijn linker oog zag ik tijdens het onderzoek 160%. Ik zei: ‘Dat wordt na de operatie nog meer.’ Waarop zij zei: ‘U zult nooit meer zo goed zien.’ Voor alleen hoornvlies laseren was ik helaas te oud. Eerst moesten ze mijn ooglenzen operatief verwijderen. Om zonder leesbril te kunnen leven, konden bifocale lenzen worden geïmplanteerd. Daarmee zou ik scherp zien op oneindig – en op 25cm. Dat is wel heel dichtbij voor computerwerk en pianospelen van bladmuziek. Ik moest over een half jaar maar eens terugbellen, zei de oogarts, dan kregen ze bifocale lenzen met een leesafstand van 50cm. ‘Bestaan er dan geen accommoderende kunstlenzen?’ vroeg ik. De oogarts lachte meewarig: ‘In Amerika doen ze momenteel experimenten bij konijnen. Maar voordat die lenzen voor de mens beschikbaar komen, zijn we vijf tot tien jaar verder.’ Met deze uitspraak nam ik geen genoegen. Wekenlang zocht ik op Internet en vond ik toch een accommoderende kunstlens. En een Nederlandse kliniek die ze implanteert. Die lens beweegt voor- en achterwaarts in je oog. Dankzij je eigen accommodatiespiertje. De meeste geopereerden kunnen tot op 70 cm lezen. Sommige geluksvogels zelfs op 50 cm. Na die operaties moeten wel alle cilinder- en andere restafwijkingen worden weggelaserd. Een procedure van duizenden euro’s, gedurende ongeveer een half jaar, met na het laseren maanden verplicht dragen van een zonnebril. Dit alles had ik hier maar al te graag voor over. ‘Een lui oog. Dan opereer ik liever niet,’ zei de oogarts. Die overigens een bril droeg. ‘U kunt beter doorgaan met uw contactlenzen, die u zo uitstekend verdraagt.’ Ik balen natuurlijk. Maar nog geen vijf minuten later zei diezelfde oogarts: ‘Laat me toch nog even uw ogen zien… Nee maar, een heel gemene vorm van beginnende staar. Als hier niets aan wordt gedaan, dan bent u binnen anderhalf jaar arbeidsongeschikt. Nu moet ik u wel opereren. Dan maar zo vlug mogelijk, nu u nog zo vitaal bent…’ Kosmische bestelling wordt geplaatst Ik betaalde die peperdure accommoderende lenzen. Ik had tot nu toe alles gedaan wat in mijn vermogen lag. Verder moest ik mij overgeven aan de experts. Omdat wij mensen niet alles in de hand hebben, vertrouwde ik de rest toe aan de Kosmos. Bij mijn bestellingen legde ik de lat expres hoog. Ik printte gedetailleerde affirmaties en las die dagelijks. Ik visualiseerde hoe mijn zicht er na de ingrepen uitzag. Haarscherp, kristalhelder, contrastrijk, kleurrijk, ruimtelijk en comfortabel. Tegen beter weten in – althans volgens de officiële wetenschap – bestelde ik: •  Dat kon worden volstaan met de operatieve    lensvervangingen, dus zonder gelaser •  Scherp zicht van oneindig tot binnen de 25cm •  Een visus van minstens 150% met beide ogen,    zoals ik van mijn linker oog gewend was Foutje... bedankt! Vol vertrouwen nam ik plaats op de operatietafel voor mijn rechter oog. ‘Helaas meneer,’zei de oogarts, ‘Bij het verwijderen van uw eigen ooglens is uw accommodatiespier afgescheurd. Nu kan er alleen nog maar een standaardlens in. Ik maak hem expres een halfje bijziend, zodat u nog een beetje kunt lezen. Ook links komt er een gewone staarlens in, maar dan op de verte afgesteld. Zuster, graag een spanring van 13mm.’ ‘Shit’, dacht ik, ‘mijn ogen zijn voorgoed verpest. Dat wordt een varifocusbril, of…?’ Met mijn rechter oog nog in het verband zocht ik op Internet en belde ik een gespecialiseerde laserkliniek. ‘Nee, varifocaal hoornvlies laseren bestaat niet. Wel bifocaal, maar dat wordt eigenlijk afgeraden. Wij kunnen met radiogolven een soort leesbril in uw hoornvliezen branden, maar dan moeten eerst uw cilinder- en andere afwijkingen worden weggelaserd. Dat mag pas een half jaar na uw tweede staaroperatie. Na elke hoornvliesingreep moet u een half jaar lang een zonnebril dragen. Het inbranden moet trouwens elke vijf jaar worden herhaald, tot uw 65e. Het is overigens een nogal kostbare procedure…’ Of iets geschikters Teleurgesteld en boos haalde ik het blad met mijn affirmaties door mijn papierversnipperaar. De volgende ochtend rukte ik het verband van mijn rechter oog. Ik keek mijn ogen uit! ‘Maar… dit is als wegrijden op een fiets zonder wielen! Dit kan medisch helemaal niet!’ Scherp zicht van het puntje van mijn neus tot oneindig! En wel moeiteloos! Met mijn derde oog visualiseerde ik een handjevol kosmische wezens, die zeiden: ‘Ha, ha, ha! Jij zegt altijd: “Eerst zien, dan geloven.” Wij zeggen: “Eerst zien, dan zeuren… of juist niet!” Ha, ha, ha, ha, ha!’ ‘Hebben jullie soms mijn lenskapsel kapot getrokken? Dit trucje mogen jullie over een paar weken nog een keer doen. Voor eeuwig dank!’ Voor de zekerheid deed ik van tevoren met mijn opticien om de hoek wat experimenten. Aan beide ogen heb ik een cilinderafwijking, die thans vrijwel horizontaal staat. Als jouw as rond de 0 of 180 graden staat, dan heb jij die ook. Dan val je in de prijzen. Staat jouw cilinder rond de 90 graden, dus verticaal, dan werkt die juist averechts. Na correctie van mijn cilinderafwijking, zag ik slechts op één afstand scherp. Met uitsluitend vertecorrectie, zag ik scherp van het puntje van mijn neus tot oneindig. ‘Stop maar, Ronald,’ zei ik, ‘ik kan de steekjes van je overhemd tellen. Deze truc werkt gewoon!’ Voor een vooronderzoek bij een refractiechirurgie kliniek, mag je een maand lang geen harde contactlenzen dragen. En twee weken geen zachte. Mijn bifocale noodbril – die een bekende Nederlandse cabaretier niet zou misstaan – was niet op tijd klaar. Dus kreeg ik zachte wegwerpcontactlenzen – die een cilinderafwijking niet of nauwelijks corrigeren – en een gratis leesbril. Van mijn cilinderafwijking bleek ik toen geen last te hebben. Die leesbril had ik tot mijn stomme verbazing nauwelijks nodig. Toen had mij al een licht moeten opgaan. Bij de operatie van mijn linker oog bleef trouwens alles van binnen heel. Medische wonderen stapelen zich op Toegegeven, ik moest wel oefenen, voordat ik na beide operaties geheel zonder bril kon lezen. Mijn linker oog had de oogarts namelijk expres een halfje verziend afgesteld, omdat ik een hekel heb aan bijziendheid. Mijn eerste noodbril was iets te sterk, dus had ik wekenlang als bijziende geleefd. Vaak zie ik met beide ogen superscherp. Vanaf het puntje van mijn neus tot oneindig. Dat kunnen alleen kinderen tot zes jaar. En ik ben 60! En ik zie alles gelijktijdig scherp. Zonder te hoeven accommoderen. Ik kijk en ik zie. Ook de kijkrichting maakt niets uit. Recht vooruit of scheef, het werkt altijd. Ook de belichting doet er voor mij weinig toe. Van schemering tot fel zonlicht – alles vind ik prima. Bovendien trekt mijn voormalig luie rechter oog helemaal bij. Bij de opticien heb ik al beiderzijds een visus van 150% gehaald. Dat gejojo van convergentie en accommodatie is voorbij. Nu kan mijn rechter oog zich exact richten. Mijn stereo zien is fraaier dan ooit. Nu zie ik pas echt diepte. En exact de juiste diepte! Dagelijks gaan er prachtige ruimtelijke werelden voor mij open. Ik raak niet uitgekeken! Horizontale cilinders Een geschenk uit de hemel? Medische doorbraak? Bij mij bleken de horizontale cilinderafwijkingen onmisbaar te zijn voor scherp zicht op alle afstanden. Mijn cilinders van 1,75 leveren een bereik op van ruim 10 dioptrieën, dus van oneindig tot 10cm. Hoe sterk moet een horizontale cilinder zijn om zonder leesadditie te kunnen leven? Hoe scheef mag die cilinder staan om nog als varifocus te kunnen werken? Van de opticien heb je dan alleen nog maar een simpel vertebrilletje nodig. Dus geen dure cilinderbril met een leesgedeelte. Bij een staaroperatie kun je dan volstaan met een op de verte afgestelde standaard kunstlens. Hoornvlieslaserklinieken kunnen een horizontale cilinderafwijking laten bestaan of er juist inlaseren. Accommodeer je alleen met je ooglenzen? Zetelt je geheugen alleen in je hersenen? Nee, ook bijvoorbeeld in een getransplanteerd hart. Ja, zelfs buiten je fysieke lichaam, ja, in de gehele Kosmos, leren ons bijna dood ervaringen. Erfelijkheid (DNA) blijkt niet alleen in je chromosomen, maar ook in andere celonderdelen, zoals je mitochondriën, te zetelen. Volgens de officiële medische wetenschap accommodeer je, door met een interne kringspier je ooglens boller te maken. Vanaf ongeveer je 40e wordt je ooglens zo stug, dat dit niet meer lukt en je levenslang vast zit aan een leesbril. Volgens de New Yorkse oogarts William H. Bates, speelt de ooglens bij accommodatie geen enkele rol. Ik relativeer dit. Die klassieke vorm van accommodatie is vooral belangrijk bij jongeren. Bij ouderen kan een andere vorm van accommodatie dit proces overnemen. Schuine uitwendige oogspieren maken onze oogbol langer en ons hoornvlies boller voor dichtbij scherpzien. Dit proces verloopt in een fractie van een seconde, is niet vermoeiend en niet onderhevig aan veroudering. Zien zit tussen de oren Volgens de officiële medische wetenschap zou ik altijd even (on)scherp moeten zien. In werkelijkheid verschilt dit met de omstandigheden. Bij oververmoeidheid en stress zie ik waziger. Zelfs een leesbril helpt dan niet. Mijn zicht is perfect als ik ontspannen en vol vertrouwen kijk en geniet van de teksten en beelden die ik dan zie. Zelfs de kleinste lettertjes vormen dan geen probleem. Overigens gaat mijn zicht nog steeds vooruit. Ik begin steeds meer te wennen aan die nieuwe, probleemloze manier van zien. Kosmische bestellingen – het blijft teamwerk Al met al heeft de kosmos mij veel meer geleverd, dan dat ik had besteld. Ik bestelde een minimale leesafstand van 25cm, ik ontving de zeldzame 10cm. Ik zie veel beter – en vooral meer ruimtelijk – dan ooit tevoren in dit leven. Levenslang ben ik bevrijd van contactlenzen, vertebrillen, leesbrillen en zonnebrillen. Zo wil ik wel 121 worden! Ik ben aan de beste helft van dit aardse leven begonnen! Een prettige bijkomstigheid is, dat ik vrijwel al mijn geld terug kreeg, vanwege de medische indicatie – staar – en het uitsparen van dure kunstlenzen en laserwerk. Toegegeven, ik moest ijverig zoeken en oefenen. En mijn spaargeld beschikbaar stellen. Laat je niet te gauw wijsmaken dat iets onmogelijk is. Wetenschappers weten ook niet alles. Weet wat je weet. Doe wat je kunt. Geef je over in vol vertrouwen. De kosmos doet de rest. Wij kunnen niet alles overzien. Ik raad je daarom aan om al jouw kosmische bestellingen te eindigen met: of iets geschikters.

Pagina Startpagina ◄ Artikel alleen deze website Jampotbril tot adelaarszicht Artikel ook in tijdschrift Tweeoog is koning Artikel voormalig Edacteur© Moderne oogcorrecties Accommoderende lenzen Adelaarszicht na operatie Andere artikelen Spiegelbeeld Leven met wisselstromen Politiek vanuit het hart Website Spiegelbeeld Bovenkant pagina ▲ Bovenkant pagina ▲ Bovenkant pagina ▲ Bovenkant pagina ▲ Bovenkant pagina ▲ Bovenkant pagina ▲ Bovenkant pagina ▲